دکتر جمشید دَوَنلو متخصص مغز و اعصاب

دکتر جی البرتسJay Alberts متخصص نوروساینس در یک گشت دونفره با دوچرخه طویل خود در شهر ایووای Iowa امریکا برای دادن اطالاعات به اهالی در مورد بیماری پارکینسون که خود نیز به ان مبتلا می باشد متوجه شد که با پا زدن سریع او که در قسمت جلوی دوچرخه قرار داشته است علایم کسالتش بیسار بهتر شده است و این پایه تحقیقی در مورد تاثیر رکاب زدن سریع در کاهش علایم بیماری پارکینسون شد که در ان تعداد26 بیمار با عارضه پارکینسون در دو گروه مورد بررسی قرار گرفتند:

یک دسته در یک دوچرخه ثابت قرر گرفته و در یک ریتم دلخواه شروع به رکاب زدن کردند و دسته دیگر در دوچرخه های طویل دو نفره در قسمت جلو با سرعتی حداقل 30 در صد سریع تر از گروه مقابل رکاب زدند.

پس از8 هفته از رکاب زدن هقته ای سه بار دسته ای که با قدرت بیشتر و سریع تر فعالیت داشتند 35 درصد بیشتر در علائم خود بهبود داشتند در صورتی که گروه رکاب زن معمول نشانه ای از بهبودی نداشتند.

سرعت پا زدن سریع در این تحقیق 77تا 80 دور در دقیقه بود.

محققین در این مطالعه توسط دستگاه ارتباط عملی ام ار ای functioal connectivity MRI میزان اکسیژن مغز را قبل و بلافاصله بعد و 4 هفته بعد از تمرین اندازه گیری کردند و مشاهده کردند که در دسته سریع رکاب زن فعالیت ارتباطی بین قشر مغز اولیه و ناحیه خلفی تالاموس بهبود یافت.

برخی نواحی قشر مغز در بیماران پارکینسونی فعالیت کمتری از خود نشان داد که نشانه این بود که انها که برای جبران نقص حرکتی خود نیاز بیشتری به حرکت داشتند پس از تمرینات ورزشی یاد شده به این افزایش فعالیت مغزی نیاز کمتری داشتند.

این مقاله در کنفرانس سالانه انجمن رادیولژی امریکا که از 25 تا 30 نوامبر سال 2012 در شیکاگو در ایلینویز امریکا برگذار شد مطرح گردید.